جباری نژاد - طلایه دار آزادی ***

* طلایه دا ر آزادی *

طلـوع فـجر چه شد در ديا ر آ زا دی

غـريق ورطه خون شد نگـا ر آزادی

بيا بيا به وطن ای بشا رت فـجـر

که در نگـا ر تو بينـم عــذ ا ر آزادی

بيا و وسعـت شب را ستا ره با را ن کن

درفـش نـور بـزن بـر منـا ر آزادی

بيا و نهضـت ما را طلايه داری کن

که مير قافله ای شهريا ر آزادی

بيا بيا بفـکـن ای تـجلـی ِ خـورشـيــــــد

قـبا ی قـيـری شب در شـرا ر آزادی

بـخـوا ن تـرا نه گل را به گوش ابــر قـيـا م

که آ ب خون طـلـبـد لا له زا ر آزادی

بـخـوا ن به يا د شقا يق سرود دلـکـش عـشق

گلی است خـفـته به خون در بـهـا ر آزادی

نسـيـم با غ بهـا ری شميـم سوسن وگل

به دشت سرخ شـقـا يـق هـَزا ر آزادی

سرود مهــر تـرا خـوا نم از کـتيـبـه نــور

تـو مـحـمـل ِ فـلـقـی ا عـتـبـا ر آزادی

حد يث عـشق تو باشد در اين خـرا ب آ باد

به لـوح سرخ زما ن زر نـگـا ر آزادی

ز لا ل زمـزم شعـر ی ميا ن دشت خيـا ل

عـصا ره ی سخـنـی با شـعـا ر ازادی

تو اوج شعـر و کلا می تـرانـه مـهـــری

سـتا ره سحری در مـد ا ر آزادی

سرود عـشق تو در اوج کـهـکشا ن پـيـچيد

خـروش سرخ تـو در کو هـسـا ر آزادی

ز نـکهت نـفـست عـطـر يا سمن جا ريـست

ز چـشـمـه ِ کرمت جـويبــا ر آزادی

سـمنـد سرکش خون بين ميان عـرصه مهـر

شـهـا متـی نگـر از تـکـســو ا ر آزادی

به شا خـسـا ر خيـا لـم نشـسـتـه بـلبل عـشـق

سرود خون بـشـنـو از هــَزا ر آ زادی

به گوش دل بـشنـو نـغـمه ها ی پـيـروزی

ز د لـنو ا ز نـوا ی سـه تـا ر آ زادی

خـجسته با د گل خـون به بوسـتا ن وطـن

در آ ن بهـا ر خـوش روز گا ر آ زا دی

به يمن گا م تو ريزم ز شاخـه شا خـه جا ن

سبـد سـبـد گل خون در بهـا ر آ زا دی

به بوسـتا ن وطن می رسد چـه خـوش (ادلی )

گل ِ خـجـسـته خـلـق از ديا ر آزا دی

ميراسماعيل جبـاری نژاد

م ـادلی

*****

میراسماعیل جباری نژاد - سرود آزادی ***

.* سـرود آزادی *

بخوان بخوان تو سرود رسا ی آ زادی

طنین عشق بر آور ز نا ی آزادی

به قعر گور زمان کن بساط ظلم عدو

زهر کرانه بر آید صدا ی آزادی

به پاس حرمت خون خوان سرود سرخ قیام

به تار ساز غزل کن نوا ی آزادی

ردای شب بفکن در تنور داغ فلق

عروس روز بر آر از سما ی آزادی

قیام عشق تو ای قامت قیامت مهر

چه عاشقا نه بسازد بنا ی آزادی

اذان فتح به پیچد چو از مناره ی خون

ز برج عشق بر آرد ذکا ی آزادی

شراب نور چکد از پیاله ی خورشید

ز پشت پرده بر آید لقا ی آزادی

طلایه دار فلق آید از کرانه نور

به برج عشق نشاند لوا ی آزادی

بخوان سرود رها ئی به نام نامی حق

که بانگ فتح بر آرد ز نا ی آزادی

عبور کوثر شعری میان دشت خیال

نهایت سخنی بر ثنا ی آزادی

شکوه چشمه ی نوری ، زلال شط شفق

ستاره ی سحری در فضای آزادی

خلوص معنی عشقی چو شعر شیخ اجل

تو جلوه ی سحری ، کبریا ی آزادی

کلام حافظی وشور صد ترانه عشق

امیر قافله ای ، با ندا ی آزادی

توئی کلید رهائی به بند بند قفس

بشارت فلقی ، خونبها ی آزادی

بیا و طوق اسارت ز گردنم بگسل

که میر کشور مهری خدای آزادی

به لب ترانه نور وقصیده خورشید

به دوش عشق نهادی ردا ی آزادی

به بوستان وطن بشکفد شکوفه مهر

به هر کرانه به پیچد صبا ی آزادی

ز هفت خوان عدو بگذرد به توسن عشق

درفش نور زند بر سرا ی آزادی

بیا وسایه ی دولت نشان به خاک وطن

به لطف بال طلائی هما ی آزادی

بخوان ز دفتر خون « ادلی » آن ترانه عشق

زنای شعر تو  آرد صدا ی آزادی

میراسماعیل جباری نژاد

م - ادلی
****

میراسماعیل جباری نژاد - معراج طلایه داران

.* معراج طلایه داران *

بشنو ز ناي شعرم فرياد هاي ياران

فريادهاي سرخ اين قوم ســربداران

بر لب سرود دريا چاووش ابر در پيش

تا قلب دشت جاری با کوله بار باران

چاووش خوان عشقند آوازه خوان خورشيد

اين زائران خورشيد اين فوج شب شكاران

برتن قباي ايمان از پرنيان مهتـاب

ديهـيم عشق بر سر چون تاج شهرياران

گلبانگشان خروشان در اوج آسمان ها

ايمانشان نشاني از اوج كوهساران

منصور هاي دوران صف صف كشيده بر دار

در اوج عشق و ايمان با دست نا بكاران

رنگين كمان عشقند اين عاشقان بر دار

مست مي الستند اين جمع ميگساران

زنگار دل بشوي وبا چشم دل نظر كن

از خاكدان به كيوان معراج سر بداران

بشكفت دسته دسته در بيكران هامون

آلاله هاي خونين از خون داغداران

شد داستان كهنه آن هفت خوان رستم

از خوان خون گذشتند اين فوج رهسپاران

در بيستون عشق فرهاد هاي دوران

نقش است شعر شيرين بر لوح روزگاران

دشمن به چنگ دارد ايران زمين ما را

از كشته پشته ها بين با قتل صد هزاران

تيـــري مگر نمانده در تيــــر دان آرش

كه اين قوم آريائي شد زيـر تـير باران

بر پرچمت نشان از شمشير وشير وخورشيد

اي وارثان ( بابك ) اي نسل خون تباران

ايــران زمين ما را ستار خان ديگر

اينـك نياز ديگر با فـوج بي شماران

هم چون غريو توفان پيچيده است اينك

در بيت بيت شـــعرم فـــرياد بي قراران

رنگين كمان عشق را بنگر به اوج هر دار

اين است آري آري تصوير سربـــداران

رنگين پلي كشيدند از عشق وִنور وايمان

بر آسمان ايـــران رنگين كمان ياران

دريا دلان دوران با كلك خون نوشتند

در قتل گاه دونان تاريـــخ روزگاران

همگام با ستاره بر كف درفش خورشيد

تا وادي سپـــيـده رفـتـند گلعـــذاران

در عمق ظلمت شب آوازه خوان نورند

با بـيــرق سپيـــده فـــوج طـلايه داران

بگذشت چون شهابي از اوج برج افلاك

فرياد هاي سرخ اين قوم خون نثاران

اي ابر گريه سر كن باران عشق باران

برحال داغــداران در دشت لاله كاران

توفنده همچو توفان بر دشمنان به تازيد

آزادمان به سازيد اي قــوم تـكسواران

( ادلي ) قلم به دستت شمشير تيزعشق است

بنويس شعر ديگر با ياد ســـربــــداران

میراسماعیل جباری نژاد

م - ادلی

******

میراسماعیل جباری نژاد - سرود صلح

* سرود صلح

صداي گام تو آيد چو از كرانه صلح

بر آرد از لب من شـعر عاشقانه صلح

بیا بیا که وطن سوخت از شراره کین

حجاب خشم به سوزان تو با زبانه صلح

سرود عشق تورا قـد سـيان به لب دارند

سرود عشق تو شيواترين ترانه صلح

به تيغ عشق به پا كن قـيامتي ديگر

كه با قـيام تو گردد زمان زمانه صلح

بهار هستي ما در دل خـزان پژمرد

بيا كرم كن و بگشا در خزانه صلح

بيا كه بي تو نبينم در اين خراب آباد

به (چار فصل ) زمان رويش جوانه صلح

نـواي ناله عـشاق سـر به كـيوان زد

كه مــيــر قـا فـله آيد ز آســتانه صلح

نـشسته مردم چشمان مردمان در راه

بيا بيا و بخوان بانگ جاودانه صلح

لـواي مـهـــر تورا عـاشقان به بر گيرنـد

لـواي عــشق تو زيباتـرين نشانـه صلح

يـگانه مظهــر عشقي به نام حـق حك كن

به لوح سرخ زمان نـقـش عـادلانه صلح

نـهــال نهـضـت ما را زلال باران باش

به كوچه باغ وطن عـطــر رازيانه صلح

بيـــا بيــا و وطن ســر به پا مـنـور كن

كه با حضور تو روشن چراغ خانه صلح

بخوان سرود رهائي به نام عـشـق ( ادلي )

كه مـيــر قـافـله آيـــد ز بـيــكرانه صلح

ميراسماعيل جباري نژاد

م- ادلی

میراسماعیل جباری نژاد بی قراران خورشید

سحاب = به معنی ابر

آری

به آن ملکه زرین تاج سماوات که روزی از ورای کهکشان ظلمت ها جلوه گر خـواهد

شد وبا نیـزه های طلائی نور قلب سیاه و چرکین شب را نشانه خواهد رفت

تا سر زمین دل های « بی قـراران خورشیــد » را در ایران زمین دربند وبه عـزا

نشسته مان را نـور باران کند

* بی قـراران خـورشید *

ای خوشا نور دلان لحظه دیـدار آ یـد

عاقبت از سفـر عــشـق عـلم دار آ یـد

صاعـقه بوسه زند برسر گیـسوی سحاب

صف به صف سوسن و گل بر سر کهسار آ یـد

بشکـفـد صـد گل امیـد به باغ دل ما

نغمه بر نغمه بپیچیم چو دلـدار آ یـد

می رسد خوش خبرآن قاصد خوش مقدم عـشـق

که ز اقـلیم وفا قا فـلـه سا لا ر آ یـد

ز فـرا قت دل ما چشمه خون گشت بیا

نـم نـم خون دل از دیـده خو نبـا ر آ یـد

کهکشان شعـله گرفت ازتب بی تا بیمان

نغـمه تا اوج فـلک رفت که سـر دار آ یـد

نقـشی از عـشـق ترا گر کشد آ ئـینـه عـرش

* مشتـری * جان به کف از باب خریدار آید

زهـره خوش نغمه بر آن ناز جمال تو زند

مـه ، به روبوسیت از گنبد دوار آ یـد

پرتو مهـر تو در قاب بلورین فـلـق

طرح عــشـق است که خورشید پدیدار آیـد

آخـر ای نور دلان دیو شب خون آشام

در کف پنجه خورشید گرفـتا ر آ ید

مشعـل لاله شود پرچم پیـروزی ما

بر صف لشکر گل ا بـر چه پر بار آ یـد

شعـله عــشق تو « اُدلی » به ثـر یا به رسد

مرغ بستان وطن گر به چـمن زار آ یـد

میراسماعیل جباری نژاد

م -ادلی

****

میراسماعیل جباری نژاد بی قراران گل

.لطفا در غزل زیر « موسا » را موسی بخوانید تا وزن شعر

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن » نشکند

با سپاس

آری

به آن بهار سبز قـبا که روزی از ورای برف و

بوران زمستان وطن سبز در سبزو رنگ در رنگ

ودر شکوفه بارانی از عـشق در کوه ها و دشت ها

و در جای جای ایران زمین به عـزا نشسته مان

جلوه گر خواهد شد تا عــطر دلـچسب زندگی ، عــشـق

و آزادی را در دل های « بی قـراران گـل » جاری سازد

***************************

* بی قـراران گل *

ا ی خوشا دلشده گان گل به گلستان آ یـد

خوش نوا بلبل بی تا ب به بستا ن آ یـد

هـودج سبز چمن پر شود از لاله سرخ

بر سر سوسن و گل مرغ خوش الحان آیـد

شاپرک بوسه زند برلب بابونه ناز

صف به صف سنبل خوش عطربه دامان آیـد

نسترن خیمه زند بر دل سر سبز چمن

بر سرِ دشت عـطش نم نم باران آ یـد

رود ها پر شود ازسـمفـونی دلکش آب

بر سرِ کوه و دمن لاله فـراوان آ یـد

رقص گل ، ساز صبا، قهقهه چشمه نوش

جشن عشق است که بر صحن بهاران آ یـد

یا سمن قـد کشد از سینه پهناور دشت

نغمه از حنجره ی مرغ غـزل خوان آ یـد

همره سوسن گل بلبل شیدای چمن

خوش نوا ، هلهله کن باز به بستان آ یـد

نقـد جان را به کف آرید وبه بازار آ ئـیـد

مژده قاصدک این است که جانان آیـد

بت فـرعـون زمان را همه آتش به زنید

که از فـراسوی زمان موسی عـمران آ یـد

با تو ای موسی من ای گل امیــد وطن

ظلم فـرعـونی اعـصا ر به پایان آ یـد

لـب تیغ تو زند بوسه به پیشانی شب

تا که ارابه خورشید فـروزان آ یـد

لب شمشیر تو بوسد رخ هر ا بـر سیاه

بر سر خرمن گل ابر چـه گریان آ یـد

غـزل نو بگو « اُدلی » که به فـردای وطن

گل آزادی ما باز خوش ا لـوان آیـد

* میراسماعیل جباری نژاد

م -ادلی

*****

miresmaeil jabarinejad بی قراران دریا

آری
 به آن دریای مواج خـروشان که روزی با بال های مخملین

ابر و با آذرخشی از عــشق در کویرستان وطن با دانه های

بلـورین و زلال باران فـرود خواهد آمـد تا کویرستان ایران

زمین به عـزا نشسته مان را از آذربایجان تا بلوچستان و

از خراسان تا آبادان گل باران نماید و سر زمین

دل ها ی عـطش آ گین « بی قـرار ان دریا » را سیراب سازد

* لطفا «موسا » را « موسی » به خوانید تا وزن شعر نشکند*

با سپاس

* بی قـراران دریا *

قا صدی از سفـر عــشـق خوش آوا آیـد

که فـلـق نور فشان از پی یـلـدا آ یـد

نور باران به شود سینه سینائی عــشـق

آن زمان موسی ما با یـد بیضا آ یـد

نعره در نعره فکن گریه کن ای ابر بهار

که کران تا به کران لاله به صحرا آ یـد

بـشکـفـد زنبق نو از تپش نبض زمین

فـصل عـریان زمان باز گل آرا آ یـد

چشـمه فـواره زند بر صف آرایش گل

بر سرِ سوسن نو مرغ خوش آوا آ یـد

به گل آذین بشود صحن حریرین چمن

از رگ بطن زمین چـشمه به غوغا آ یـد

نکـهت عــشـق به پیچد به گلستان وطن

و از صبا نکهت جان بخش مسیحا آ یـد

بر لب دشت عـطش بوسه باران به زند

بر صف لاله نو بلبل شـیـد ا آ یـد

ای کویر عـطش ای قامت تفتیده خـلق

سینـه ی سوخته بگشا ی که دریا آ یـد

به چه آ واره این دشت بلا ئی مجنون

حجله آ ذ ین بکن ای قـیس که لیلا آ یـد

به تما شا ی تو ای میر تما شا گه عــشـق

ز سـر ا پــر ده ا فـلا ک ثــر یا آ یــد

نغمه خوش بـزن ای « اُدلی » اقـلـیم ادب

که به بستان وطن آن گل رعـنا آ یــد

اُ د لی = به معنی آ تشین در زبان  آ ذری

میـراسما عـیـل جبـا ری نژاد

م - اُدلی

******

miresmail jabarinejad بیعت با عشق

* بیعت با عــشــق *

* شانه اول = دوش ، شانه

* شانه دوم= وسیله آرایش مو

نشسته زلف حریرین خون به شا نه عشق

بیا، بیا و بیآ را تو هم به شا نه عشق

ز شاخسا رخیا لم گل غزل چو دمید

نوا ی صولت خون ریخت در ترا نه عشق

نها ل زندگی ار چه در این خزا ن پژمرد

به شا خه شا خه دل رُسته صد جوا نه عشق

بها ر عشق نگر در فضا ی سمی فصل

که عطر حا د ثه خیزد ز رازیا نه عشق

به پتک خون بت تن بشکن ای بشا رت صبح

به اوج عرش فکن با نگ جاودا نه عشق

قبا ی عشق به تن کن در این زمانه سرخ

بزن به خرمن شب باورا ن زبا نه عشق

فرود خنجر نوری به فرق قیری شب

فروغ عصمت خورشید ی از کرا نه عشق

چه حسرتی که کهن شد بسا ط کهنه شراب

می ِ وفا زده ام در شرا بخا نه عشق

تما م دولت جان ریختی به کیسه خاک

که دولت ابدی گیری از خزا نه عشق

به یا د سرخ تو ای خفته در جلا لت خا ک

به دامنم فکنم لعل دانه دا نه عشق

به سطح خا ک نگر خواهی ارعلامت عشق

ز چهر سرخ شقا یق بخوا ن نشا نه عشق

زبا ن کلک تو « ادلی » همیشه گویا با د

ز با غ شعر تو خیزد گل یگا نه عشق

میراسماعیل جباری نژاد

م - ادلی

*****

miresmaeil jabarinezhad ارابه ران نور *

* ارابه ران نـو ر *

***

تاب گیسوی غـزل تا در زبان پیچیـده ای

کهکشانی از فغان در بیکران پیچیـده ای

قاصد خوش گام نوری از سماوات بلور

بار صد خورشید را بر دوش جان پیچیده ای

جـلوه طور تجلائی که بر سینای عــشـق

مخملین لباده ی رنگین کمان پیچیده ای

بر نما ی پر سکوت دشت های تشنه لب

آذرخـشی در دل ابر گران پیچیده ای

رانی از اوج فـلـق ارابـه خورشید را

آتشی در خـرمن هفت آسمان پیچیده ای

از کران تا بیکران افکنده ای گلبانگ عــشـق

نغمه ی آ زادگی در کهکشان پیچیده ای

شاعـر آزاده ای با شعـر خونین قـیا م

لرزه بر انـدام خونخوار زمان پیچیده ای

داده « اُدلی » عـطر نو بر باغ سبز شعـر تو

معنی عــشـقی که در اوج بیان پیچیده ای
****

* میراسماعـیل جباری نژاد

م - ادلی

miresmaeil jabarinejad سینه سرخان مهاجر *

به کبوتران سپید خونین بال و آن سینه سرخان مبارز

«روحشان شا د و يا د شان در برگ برگ تاريخ مبارزات مردم ايران زمين جاودانه باد»

*** سـيـنه سرخا ن مـها جر ***

ای که شيوا شعر خون پيجيده در آوازتا ن

نـغمه ی آزادگی در تـا ر تـا ر سا ز تا ن

خنـجـر خون از نيـام جان جان بـر می کشيد

سيـنه ی گلگونتا ن گل آيت اعـجا ز تا ن

خونتا ن چون توسنی تکـتـا ز جولانگاه عـشق

نعـش دشمن زير پا ی توسن تکتـا زتا ن

در حريم عا شقـی سيمرغ خون سرخ تا ن

پـر گشود از اوج اوج قا ف ايمان سا زتا ن

در پگا هی نقـره گون با تيـر آتشـبـا ر خصم

گل بـزک شد با گل خون قامت گلـنـا زتا ن

شعله شعـله لاله مشعـل دار شد در خا کـتا ن

ای غـريب افـتـاده گا ن آلاله ها دمـسـا زتا ن

راز ها در سينه صد چا کتا ن شد گر به خاک

گــفـتگو با گـل کنيــد آلاله ها هـمـرا ز تا ن

روح تا ن با بال نور از تيـره مرز تن گذشت

خوش بود از خاکدان تا بـی کرا ن پـروازتا ن

کلک ( ادلی ) می نويسد روی برگ روزگا ر

خوش ترين آهنگ حـق در پـرده ی شـهـنا زتا ن

***

ميراسماعيل جباری نژاد

م ـ ادلی

miresmaeil jabarinezhad فریاد آن سوی دیوار *

* فریاد   آن سوی دیوار *

به کبوتران سپید خونین بال که در قتل گاه های ستمگر ان زمان حلق آویز ویا سینه بر آماج گلـوله ها سـپـر کردند تا با خون

پاک شان گل های سـپـیـد آزادی را در کویرستان وطن آبـیـا ری کنند

روح شان شاد و یادشان در برگ برگ تاریخ مبارزات مردم ایران زمین جاودانه باد

*   فریاد  آن سوی دیوار *

بیا که کوکب تابان به ساز خون رقصید

نگر به ما تم او کهکشان که چون رقصید

ز داربست وفا چون ستاره ای آویخت

به پیشگاه سپیده چه واژگون رقصید

طلا یه دار فلق زد کما نچه خورشید

عـد وی دون وطن در شب قـرون رقصید

ز قتلگاه شیاطین صدای تیری خاست

به حول حجله عاشق عـروس خون رقصید

ستون عشق چنان زد در این خراب آباد

که بر صلابت آن چرخ بی ستون رقصید

ز بیکرانه گردون چگونه بگـذشتی

که تار و پود فلک در تب جنون رقصید

عـروج سرخ تو را مه به جشنواره گرفت

عـروس خوشه پروین ز خود برون رقـصید

نوشت کلک تو « ادلی » به بیت بیت غـزل

که در مدار وفا او سـتـا ره گون رقصـیـد

کلک= قلم

اُدلی = آتشین در زبان آذری

میراسماعیل جباری نژاد

م -اُدلی

miresmaeil jabarinejad سرود جنگل

* سرود جنگل *

با واژه ی آزادی لب را به گشا جنگل

فریاد قیام افکن در طاق فضا جنگل

بستند دو صد زنجیر بر گردن آزادی

شیپور رهائی را آور به صدا جنگل

در حسرت آزادی دل ها به عذاب آمد

چون رود روان گشته خون از مژه ها جنگل

عاشق چو فرهادم شیرین من آزادی

از چنگ ددان بستان شیرین مرا جنگل

این قافله ی غافل در خواب قرون مانده

گیتار تکامل را آور به نوا جنگل

در وسعت خاموشی آتش ز تو جان گیرد

زآن آتش تو خیزد خورشید وفا جنگل

انفاس تو سرشار از انفاس مسیحائی

گلبانگ وطن گیرت فریاد رسا جنگل

با غرش شیرانت این زوزه گرگان را

در صحنه گلشن ها خاموش نما جنگل

سر سبزی سیمایت رنگی ابدی دارد

چون خضر مگر خوردی از آب بقا جنگل ؟

تو روح بهارانی ، من نعش کویرستان

از ظلم رهایم ده واز درد جدا جنگل

ادلی زده گر آتش بر خرمن ظلمت ها

در مشعل دل دارد چون نور خدا جنگل

میراسماعیل جباری نژاد

م - ادلی

****

مشعلداران جنگل * میراسماعیل جباری نژاد

٭٭ مشعـلـداران جنـــــــگل ٭٭

بـخوان اي مرغ توفان نغـمه خونـبــار جنــگل را

به نـقـل خون بـيارايـم همه تالار جنــگل را

به گلـبانـگي بيا بشكن سكوت مبـهم جنــگل

خروشان كن قــيـام سـرخ مشــعــلـدار جنگــل را

بيابان تـشنه لب سوز عطش در دشت ها جاريست

بيا و بر سكوت دشت خوان دادار جنگل را

سرودي نو در افكن در فضاي دلكش جنـگل

به خفاشان خون آشام ده هـشد ار جنگــل را

قيامت قامت عشقـي به دوشت بار آزادي

بيا آغـاز كن با طـبل خون پيـكا ر جنگل را

سر ابـر گران شمشير تـيـز آذرخشي باش

به شبنم هاي عشـق آرا همه رخسار جنــگــل را

سرود سبـز جنگــل تا به دشتستان نپيچيدم

بدان اي دون نخواهم داد پايان كا ر جنگــل را

خموشي در شرار عشق ( ادلي ) تو نخواهی ديد

 ز دار ار هم بیاویزی سر  ِ سـردار جـنگل را

ميراسماعيل جباري نژاد

م ـ ادلي

****

miresmaeil jabarinezhad سمند عشق *

* سمند عشق *

سمند عشق تازد میر میدا ن تا چه پیش آ ید

کند جولان گری در قلب جولا ن تا چه پیش آید

بیا با ن تشنه لب دریا تهی از غرش امواج

بکن ای ابربارا ن زای توفان تا چه پیش آ ید

به گلبانگی قیامی کن به هم زن خواب دریا را

طنین انداز در صحرای سوزا ن تا چه پیش اید

سکوت دشت را بشکن تو با فریا د تندر ها

ببار ای ابر گوهر بار بارا ن تا چه پیش آید

بخوان شعر شکفتن تا چو مشعل شعله ور گردند

شقا یق های عا شق در بیا با ن تا چه پیش آ ید

شقا یق مظهر عشق است و پیک سرخ پیروزی

به پا س حر متش خیزید یا را ن تا چه پیش آ ید

هزارا ن زاغ در با غ شقا یق فتنه انگیزند

نوائی ساز کن ای مرغ خوش خوان تا چه پیش آ ید

امیدی هست بس ، در شوره زار نا امیدی، کار

گل امید را در دشت حرما ن تا چه پیش آ ید

سمند عشق را زین کن به تن شولا ی ایما ن پوش

بیا آ هنگ میدا ن کن خروشا ن تا چه پیش آ ید

سوارا ، تک سواری کن به قلب عرصه بید اد

تجلی ده خروش خشم توفا ن تا چه پیش آید

گذشت از برج کیوا ن داد درد آلود انسان ها

برس بر داد ای دادار دورا ن تا چه پیش آ ید

فروغی خوش نمی تا بد در این ظلمت سرا ای دل

برا ن ارا به ی خورشید رخشا ن تا چه پیش آ ید

غما ...، زنبیل شب خا لیست ازقندیل کوکب ها

به تا ب ای مهر عا لمتا ب تا با ن تا چه پیش آ ید

نوشت ( ادلی ) به برگ دفتر دل شعر آزادی

به خون پا ک سردارا ن ایرا ن تا چه پیش آ ید

میراسماعیل جباری نژاد

م - ادلی

*****