به کبوتران سپید خونین بال و آن سینه سرخان مبارز
«روحشان شا د و يا د شان در برگ برگ تاريخ مبارزات مردم ايران زمين جاودانه باد»
*** سـيـنه سرخا ن مـها جر ***
ای که شيوا شعر خون پيجيده در آوازتا ن
نـغمه ی آزادگی در تـا ر تـا ر سا ز تا ن
خنـجـر خون از نيـام جان جان بـر می کشيد
سيـنه ی گلگونتا ن گل آيت اعـجا ز تا ن
خونتا ن چون توسنی تکـتـا ز جولانگاه عـشق
نعـش دشمن زير پا ی توسن تکتـا زتا ن
در حريم عا شقـی سيمرغ خون سرخ تا ن
پـر گشود از اوج اوج قا ف ايمان سا زتا ن
در پگا هی نقـره گون با تيـر آتشـبـا ر خصم
گل بـزک شد با گل خون قامت گلـنـا زتا ن
شعله شعـله لاله مشعـل دار شد در خا کـتا ن
ای غـريب افـتـاده گا ن آلاله ها دمـسـا زتا ن
راز ها در سينه صد چا کتا ن شد گر به خاک
گــفـتگو با گـل کنيــد آلاله ها هـمـرا ز تا ن
روح تا ن با بال نور از تيـره مرز تن گذشت
خوش بود از خاکدان تا بـی کرا ن پـروازتا ن
کلک ( ادلی ) می نويسد روی برگ روزگا ر
خوش ترين آهنگ حـق در پـرده ی شـهـنا زتا ن
***
ميراسماعيل جباری نژاد
م ـ ادلی
