میراسماعیل جباری نژاد بی قراران خورشید

سحاب = به معنی ابر

آری

به آن ملکه زرین تاج سماوات که روزی از ورای کهکشان ظلمت ها جلوه گر خـواهد

شد وبا نیـزه های طلائی نور قلب سیاه و چرکین شب را نشانه خواهد رفت

تا سر زمین دل های « بی قـراران خورشیــد » را در ایران زمین دربند وبه عـزا

نشسته مان را نـور باران کند

* بی قـراران خـورشید *

ای خوشا نور دلان لحظه دیـدار آ یـد

عاقبت از سفـر عــشـق عـلم دار آ یـد

صاعـقه بوسه زند برسر گیـسوی سحاب

صف به صف سوسن و گل بر سر کهسار آ یـد

بشکـفـد صـد گل امیـد به باغ دل ما

نغمه بر نغمه بپیچیم چو دلـدار آ یـد

می رسد خوش خبرآن قاصد خوش مقدم عـشـق

که ز اقـلیم وفا قا فـلـه سا لا ر آ یـد

ز فـرا قت دل ما چشمه خون گشت بیا

نـم نـم خون دل از دیـده خو نبـا ر آ یـد

کهکشان شعـله گرفت ازتب بی تا بیمان

نغـمه تا اوج فـلک رفت که سـر دار آ یـد

نقـشی از عـشـق ترا گر کشد آ ئـینـه عـرش

* مشتـری * جان به کف از باب خریدار آید

زهـره خوش نغمه بر آن ناز جمال تو زند

مـه ، به روبوسیت از گنبد دوار آ یـد

پرتو مهـر تو در قاب بلورین فـلـق

طرح عــشـق است که خورشید پدیدار آیـد

آخـر ای نور دلان دیو شب خون آشام

در کف پنجه خورشید گرفـتا ر آ ید

مشعـل لاله شود پرچم پیـروزی ما

بر صف لشکر گل ا بـر چه پر بار آ یـد

شعـله عــشق تو « اُدلی » به ثـر یا به رسد

مرغ بستان وطن گر به چـمن زار آ یـد

میراسماعیل جباری نژاد

م -ادلی

****