* ا لـهـه ی عـشـق *
باده نابی و در سا غـر جا نی حا فـظ
دل بی تا ب مرا تا ب و توانـی حا فـظ
دل بی تا ب مرا تا ب و توانـی حا فـظ
گلشن سبـز غـزل را گل یـکـد ا نه توئی
تو گل سر سبـد با غ بیا نی حا فـظ
تو گل سر سبـد با غ بیا نی حا فـظ
جوشش چـشـمه توئی در تپـش نبض بها ر
نـکهـت گل ز کران تا به کرا نی حا فـظ
نـکهـت گل ز کران تا به کرا نی حا فـظ
تن بی روح مرا نـقـش مسیحا ئی توست
دل بی جان مرا جان جهـا نی حا فـظ
دل بی جان مرا جان جهـا نی حا فـظ
شور مستی من از جام غـزل ها ی تو باد
باده کهنه مگر در خـم جا نی حا فـظ ؟
باده کهنه مگر در خـم جا نی حا فـظ ؟
آ تـشیـن درد مرا در دل آ تـشکـده ام
بارش نـقـر ه ای ا بـر گرانی حا فـظ
بارش نـقـر ه ای ا بـر گرانی حا فـظ
گل خـورشید توئی در ا فـق سبـز خیا ل
روشنی بخش دل و روح و روانی حا فـظ
روشنی بخش دل و روح و روانی حا فـظ
بوسـتـا ن غـزلت سبز ترین گلشن عـشق
گلشن عـشق ترا نیست خـز ا نی حا فـظ
گلشن عـشق ترا نیست خـز ا نی حا فـظ
سوسن گلشن عـشـقی به بهاران هـنـر
عـشق را معنی ده گونه زبا نی حا فـظ
عـشق را معنی ده گونه زبا نی حا فـظ
تـو پیا م آ ور عـشـقی و لسان ا لغـیبی
وه . که از قـد رت دادار نشا نی حا فـظ
وه . که از قـد رت دادار نشا نی حا فـظ
شور آ وا ز تو بر پـرده ا فلاک نشست
جاودان شـهـره ی هـر دور و زمانی حا فـظ
جاودان شـهـره ی هـر دور و زمانی حا فـظ
تو هما ن خـضری وآن زنده جاوید تو ئی
روح خورشیدی و در کون و مکانی حافظ
روح خورشیدی و در کون و مکانی حافظ
منظری خوش ز جنان است مرا گر به خیال
تو همان منظره ی با غ جـنـا نی حا فـظ
تو همان منظره ی با غ جـنـا نی حا فـظ
چشمه عشق تو در سینه « اُ د لـیست» روان
ای خوش آن دم که مرا ورد زبا نی حا فـظ
ای خوش آن دم که مرا ورد زبا نی حا فـظ
میـر اسما عـیـل جـبـا ری نژاد
م - ا ُ د لی
ا ُ د لی = به معنی آ تشین در زبان شیرین آ ذربایجان
